Het leven en het ongeleefde leven.
Het werk van meneer weerstand?
Een stuk met inspiratie uit het boek “The War of Art” en de methodiek “Voice Dialogue”.
Maar ook een stuk met inspiratie uit mijn vroegere ongeleefde leven dat nu mijn leven is.
Zo, een begin. POH! Ik begin te schrijven aan dit stuk na al een lange eeuwigheid te denken aan dat ik het ooit wel zou willen doen. En toch deed ik het niet. Ik voelde vaak plots mevrouw inspiratie, maar toch vond ik altijd weer een manier om het niet te hoeven starten. Er omheen te dansen. Smoesjes te bedenken. Drama te zoeken op elk ander vlak in mijn leven… Allemaal het werk van meneer weerstand. Mijn grote vriend – uhhh, NOT! Eerder mijn allergrootste vijand. Een meneer die ervoor zorgt dat ik word misleid om niet te doen wat ik eigenlijk hoor te doen. Gevoed door angst en onzekerheid krijgt meneer weerstand soms te veel kracht en geloof ik plots alles wat hij zegt. Tegen jezelf liegen is één ding, maar er óók in geloven is al helemaal wegdrijven van de spelende pure diep van binnen jij.
Al een tijdje heb ik het over een drempel. Een drempel dat soms ineens op dat pad verschijnt waardoor ik midden op de weg stil blijf zitten verscholen onder mijn jas. Uit angst dat ik nooit over die drempel heen ga komen. Soms ren ik zelfs terug of neem ik een afslag waarvan ik weet dat ik die niet moet nemen. Maar ik kom na elke foute afslag toch “toevallig” steeds weer bij dezelfde drempel uit.
Toch begin ik het steeds beter te begrijpen omdat ik inmiddels al vaker over een drempel ben gekomen. Uit mijn comfortzone blijft oncomfortabel, maar, na er heel vaak te zijn ben ik comfortabel geworden met oncomfortabel zijn. Meestal rennend en daarna heel snel vergetend, maar dit keer stap voor stap en bewust. Het is dezelfde drempel die ik steeds weer tegen kom. En het feit dat ik er al heel vaak overheen ben geklommen en weet dat daarachter een wahala aan fantastischheid schuilt, is de reden dat ik er toch steeds weer overheen weet te komen. Want tja, that is where the magic happens. Écht.
Ik moet denken aan een training die ik anderhalf jaar geleden deed. Die begon met confronterende verhalen, over mensen die op hun sterfbed erachter kwamen nooit gedaan te hebben wat ze eigenlijk wilde doen. Lang verhaal kort: na die training besloot ik om aan dat ongeleefde leven te beginnen. Ik zei mijn huis en baan op en begon aan een pad van creatieve ondernemer die weer luistert naar haar lichaam en wat ze diep van binnen wil. Zoals in vrijheid leven in de natuur en handelen van binnen naar buiten in plaats van andersom.
Dat betekend niet dat sinds ik in mijn ongeleefde leven ben er geen meneer weerstand meer bestaat. Hij is meer aanwezig dan ooit. Bij iedere nieuwe stap komt hij weer even koekeloeren en probeert mij weer klein te maken. Hoe groter de stap, hoe groter de boodschappen die ik hoor van meneer weerstand. Maar, hoe groter de weerstand hoe mooier het cadeau is als ik het overwonnen heb. Dus zal ik vol moed en kracht meneer weerstand negeren en dapper verder wandelen. Ik begin er zelfs plezier in te krijgen. Maar goed ook, want ik denk dat er na elke drempel weer een nieuwe verschijnt. Plezier hebben in wandelen zorgt voor plezier en geluk in het leven. En ongeeleefd of niet, plezier en geluk willen we allemaal.
28.11.2022 door Sofie Coldenhofff , ook wel bekend als de Natuur Filo-Soof.
Ooit maakt ze stukken over niet alleen meneer weerstand maar ook personages als Harrie de Hardewerker, Koos Kritiek, Lola de Levensgenieter, Bert Blij en Bas Boos. Voice Dialogue in een humoristisch jasje wat mensen helpt de wereld en zichzelf te begrijpen. Waardoor ze hun eigen rol en regels kunnen schrijven omdat ze de personages los zien van zichzelf.
Geniet van het pad des levens, de zonnestralen regenstormen en alles ertussen in. Liefs, Soof.
